ผู้หญิงธรรมดากับคลาสโนว่าตัวพ่อ

เพื่อน พริมา กาญรัตน์ 

เด็กสาวอายุ 18ปี เป็นผู้หญิงที่มีใบหน้าจืดชืด ไร้ซึ่งสเน่ห์ บ้านจน พ่อตาย แม่ขายข้าวแกง 

[โดนเพื่อนที่ไม่จริงใจใส่ยาปลุกให้กินจนเกิดเรื่อง]

 กร รติกร บดินทรวัฒนา

หนุ่มใหญ่วัยกลางคน อายุ40ปี เจ้าชู้ไปเรื่อย ไม่จริงจังกับใคร รักสนุก เปิดผับเพื่อสนองความรักสนุกของตัวเอง

[หิ้วเด็กมากก แต่ไม่คิดว่าจะโดน..จับ]

**************************************************************************

“นี่เธอจงใจจับฉันหรือไง” ร่างหนาพูดอย่างหัวเสีย 

“ฉันไม่รู้จักคุณหรอก แต่คุณพรากความบริสุทธิ์ของฉันไป คุณต้องรับผิดชอบ” พริมาพูดออกมาเธอพยายามอย่างมากที่จะกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาโชว์ความโง่ของตัวเอง แม้นัยน์ตาของเธอจะแดงกล่ำและเสียงสั่นแค่ไหน

ร่างหนามองเด็กจืดชืดตรงหน้าแล้วเอ่ยถาม “แล้วทำไมเมื่อคืนไม่ปฎิเสธฉัน”

“ฉันโดนวางยา” พริมาตอบเสียงสั่นเคลือ

“งั้นก็เป็นฉันที่เป็นคนซวยสิ่นะ” ร่างหนาถอนหายใจออกมาอีกครั้งแบบหงุดหงิด 

นิยายเรื่องนี้เกิดจากจินตนาการของผู้แต่ง ผู้แต่งไม่มีเจตนาจะคิดร้ายหรือทำลายชื่อเสียงบุคคลในรูปแต่อย่างใด ชื่อตัวละคร สถานที่ บุคคลที่กล่าวมานั้นเป็นดพียงชื่อสมมุติไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับนิยายทั้งสิ้น

ปล.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหารุนแรง ใช้คำหยาบ เหมาะสำหรับคนที่มีอายุ18ปีขึ้นไป อายุต่ำกว่า18ปี โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน